Zainteresowanie historią naturalną wzmogło się w okresie Odrodzenia. Przeprowadzono wówczas dokładniejsze badania nad budową, procesami życiowymi oraz zachowaniem się wielu roślin i zwierząt. Yersalius (1514-1564), Hervey (1578-1657) i John Hunter (1728-1793) badali budowę oraz procesy życiowe zwierząt w ogóle, a człowieka w szczególności. Badania przeprowadzane przez tych uczonych stały się podstawą rozwoju anatomii i fizjologii zwierząt. Versalius przeprowadzał dokładne sekcje ciała ludzkiego i na podstawie swoich obserwacji sporządzał przejrzyste rysunki, dowodzące licznych nieścisłości w opisach Galena. Badacz ten podkreślał jako rzecz ważną poleganie na dokładnej, bezpośredniej obserwacji, a nie na autorytecie Galena; stworzył on przeto podstaw) nowoczesnego sposobu podejścia do anatomii. Po wynalezieniu mikroskopu na początku XVII wieku Malpighi (1628-1694) Swammerdam (1637-1680) oraz Leeu-wenhoek (1632-1723) zbadali subtelną strukturę różnych tkanek roślinnych i zwierzęcych. Leeuwenhoek pierwszy opisał bakterie, pierwotniaki oraz plemniki. W XIX wieku nastąpił burzliwy rozwój nauk biologicznych oraz zaszły duże zmiany w tej dziedzinie wiedzy. Jeszcze szybsze tempo rozwoju biologii jest charakterystyczne dla wieku XX.
Polecamy:
